Prologue II

                Jasna błyskawica przecięła niebo sprawiając, że miasto przez sekundę wyglądało tak samo jak za dnia. Ciężkie grzmoty odbijały się o ściany sypialni nie pozwalając jej zamknąć oczu. Przewrócił się na plecy oddychając ciężko. Jej serce łomotało w piersi . Przecież jej koszmar się skończył prawie pół roku temu, więc dlaczego była tak niespokojna?

                Uniosła się delikatnie na rękach z zamiar wstania z łóżka lecz czyjeś silne ramię skutecznie ją od tego powstrzymywało. Uśmiechnęła się półgębkiem kiedy piorun oświetlił śpiącego szatyna. Wyglądał uroczo z rozczochranymi włosami i lekko rozwartymi ustami. Splatając ze sobą ich palce podniosła jego rękę i wysunęła się z objęć chłopaka. Przyglądając mu się jeszcze raz musnęła wargami jego policzek, a następnie wstała i skierowała się w stronę uchylonych drzwi. Znajdując się w korytarzu ruszyła do kuchni. Nalała sobie szklankę chłodnej wody i upiła niewielki łyk.

                W głowie miała pewnego rodzaju mętlik. Była bezpieczna jednak jej intuicja podpowiadała jej, że to się może zaraz skończyć. Że znów strach ogarnie jej ciało pozostawiając bezbronną w ciemności, a nie miała pewności, czy byłaby w stanie drugi raz przejść przez piekło.

                Ponownie zamoczyła wargi w chłodnej wodzie nadal nie potrafiąc uporządkować myśli. Nagle rozległo się ciche pukanie. Dziewczyna zmarszczyła czoło w skupieniu. Kto mógłby złożyć im wizytę o drugiej w nocy podczas szalejącej za oknem burzy? Mogła jedynie snuć domysły. Podeszła do okna i uchylając odrobinę roletę spojrzała na zewnątrz. Nie zauważyła żywej duszy, co tylko podniosło poziom jej zdenerwowania. Niemal biegiem pokonała dystans między kuchnią, a sypialnią. Stojąc przed drzwiami sypialni jej uwagę przykuły otwarte balkonowe drzwi i kartka przywieszona do nich. Biorąc głęboki oddech oderwała papier i zamknęła drzwi, jakby od tego miało zależeć jej życie. Szybko wróciła do sypialni zatrzaskując za sobą drzwi, a kartka, którą zerwała, spoczywała zgnieciona w jej dłoni. Rzuciła się na łóżko od razu wtulając się w ciepłe ramiona, w których czuła się najbezpieczniej.

-Stało się coś?- usłyszała zachrypnięty głos i podniosła głowę by spojrzeć w ciemne tęczówki chłopaka.

-Nie, to tylko ta burza.- mruknęła muskając jego usta. Justin skinął głową, a jego oczy ponownie się zamknęły. Sekundę później mogła już słyszeć jego ciche pochrapywanie.

                Pewna, że szatyn zasnął odwinęła kartkę z szybko bijącym sercem.

Ciesz się tym, co masz. Niedługo to się skończy.

                I w tym momencie wiedziała, że miała rację.

Od autorki: A więc jest prolog drugiej części! Dzień przed przewidywanym terminem, jako taki prezent gwiazdkowy. Może ten prolog nie należy do najciekawszych, ale mam nadzieję, że historia ogólnie was wciągnie, a swoją opinię wyrazicie w komentarzach. Po prostu chcę wiedzieć ilu z was tu zostało. Następny rozdział nie wiem kiedy będzie, ale zapewne dopiero po Nowym Roku.

Chciałabym wam jeszcze stąd życzyć wesołych świąt. Spełnienia wszystkich najskrytszych marzeń, dużo miłości, ciepła i zdrowia. <3