Six : I ' m sorry .

                Silne pulsowanie w jej skroniach zmusiło ją do uchylenia powiek. Obraz był zamazany, dopiero po chwili jej wzrok wyostrzył się rejestrując wszystko dookoła. Na podłodze leżały dwie puste butelki po szampanie, a na biurku brudna popielniczka, z której nadal dymił się jakiś niedogaszony pet. Zasunięte rolety skutecznie odcinały dopływ światła, ale jednak niewielka, jasna struga dostawała się przez lekko uchylone okno oświetlając jedynie kawałek podłogi i unoszącego się w powietrzy kurzu. Na krześle leżały starannie poskładane ubrania. Przejechała po nich wzrokiem otwierając lekko usta. To były jej ubrania. Dopiero w tym momencie zauważyła, że leży w łóżku jedynie w czarnym, koronkowym staniku i czarnych majtkach, a na swoim biodrze poczuła ciężkie, silne ramię, które mocno obejmowało jej nagi brzuch. Odwróciła się delikatnie żeby zobaczyć, kto jest właścicielem ręki, a jej zdenerwowanie od razu wzrosło, kiedy zobaczyła słodko śpiącego szatyna z odkrytym torsem i lekko uchylonymi ustami. Zdusiła w sobie krzyk paniki i chcąc wyswobodzić się z uścisku zaczęła się wiercić.

-Co ty do cholery robisz?- w jej uszach rozbrzmiał głos chłopaka, który rano był jeszcze bardziej zachrypnięty niż zazwyczaj, a co za tym idzie... bardziej seksowny.

-Wytłumacz mi, czemu leże w samej bieliźnie i co ty tu w ogóle robisz?- szepnęła z wyrzutem bardziej okrywając się kołdrą.

-To już nie pamiętasz naszej namiętnej nocy?- zaśmiał się cicho, za co zebrał mocne uderzenie w ramię.- Przecież żartuję, nic nie było.- przyjrzał się jej dokładniej.- No może oprócz tej malinki na twojej szyi, ale tak to byliśmy grzeczni.- ponownie wybuchnął śmiechem.

Ashley owinęła się kołdrą i piorunując Justina wzrokiem wyszła z pokoju. Weszła szybko do łazienki i odchyliła głowę przyglądając swojej szyi. Rzeczywiście widniał na niej spory, czerwony ślad. Warknęła głośno specjalnie by szatyn usłyszał.

-Nienawidzę cię!- krzyknęła ponownie wparowując do pokoju, sięgnęła po jedną z poduszek i mocno się zamachnęła uderzając w nią chłopaka. Pisnęła, kiedy brązowooki złapał ją w pasie i przerzucił na łóżko łaskocząc.- Przestań.- wiła się pod nim śmiejąc się w niebogłosy, a na jego twarzy również widniał uśmiech. Dziwnym sposobem czuł się lepiej słysząc śmiech blondynki. Nagle na jej twarzy pojawił się grymas, kiedy palce Justina wbiły się w jej siniaki po pięści ojca. Syknęła z bólu, a chłopak uniósł ręce do góry przyglądając się jej wystraszony.

-Przepraszam, nie chciałem.- powiedział pomagając dziewczynie usiąść, a następnie spojrzał na jej bok, który chwilowo nie był zasłonięty białym materiałem.- Co to jest?- zapytał przesuwając palcami po ranach, które na pewno nie były spowodowane łaskotaniem.- Ashley?- zmierzył ją podejrzliwym wzrokiem, a blondynka szczelniej owinęła się kołdrą.

-Nie twój interes.- mruknęła cicho i zerwała się z łóżka.

-Mieszkasz pod moim dachem, więc jest to mój interes.- warknął szarpiąc dłoń dziewczyny i przyciągając ją do siebie.

-Wiesz, zawsze mogę się przeprowadzić.- syknęła z irytacją próbując wyszarpać się z uścisku szatyna.

-Och, tak? I mieszkać później na ulicy? Nie sądzę.- był maksymalnie wkurzony, nie tylko dlatego, że ktoś położył rękę na jej ciele, ale również dlatego, że nie chciała mu powiedzieć. Nawet nie zauważył, kiedy jej ręka mocniej zacisnęła się na talii dziewczyny.

-Puść, to boli!- krzyknęła, na co zareagował od razu poluźniając uścisk. Przez kilka sekund panowała między nimi cisza pełna napięcia.

-Muszę wyjść, za godzinę będę w domu i chcę wyjaśnień.- splunął, a następnie założył na siebie szare dżinsy i czarny podkoszulek, i wyszedł z pokoju.

***

                Słońce paliło skórę jak zawsze w Arizonie. Szare nagrobki zdawały się błyszczeć w jasnych promieniach. Szedł piaszczystą alejką między grobami aż w końcu trafił na ten właściwy. Spojrzał spod przymrużonych powiek na jasny, zniszczony napis:

Bieberowie

Przesunął po nim palcami oczyszczając go z piasku, a następnie spojrzał na imiona swoich rodziców i młodszego brata. Zginęli tego samego dnia, o tej samej godzinie, w tej samej minucie… a on to widział. Nienawidził siebie za to, że nie potrafił powstrzymać ich śmierci. Nienawidził siebie za to, że mimo wielu prób nadal nie potrafił odnaleźć swojej porwanej siostry. Nienawidził siebie za to, że w ogóle kiedyś wszedł w układ z osobami, które zabrały mu całą rodzinę. Kiedyś chciał być kimś, teraz czuł, że tak naprawdę jest niczym. Usiadł na drewnianej ławeczce i otworzył usta by coś powiedzieć, lecz nie wydobył się z nich żaden dźwięk.

-Nie wiem, co tu robię…- zaczął, a jego głos zaczął się łamać. Pod powiekami zebrały się gorzkie łzy. Wziął głęboki oddech by nie uronić żadnej z nich. Był Justinem Bieberem, on nigdy nie płakał, nie miał żadnych słabości. To nie miało prawa się zdarzyć.- Wiecie, brakuje mi was. Karcącego wzroku ojca, kiedy coś zrobiłem źle, opiekuńczego wzroku mamy i wkurzającej osobowości Jaxona… tak, definitywnie mi was brakuje. Jeszcze raz przepraszam, że doprowadziłem do tego, że leżycie teraz tutaj zamiast cieszyć się życiem. Tak bardzo przepraszam.- ponownie zacisnął powieki, ale nie udało mu się.

Jedna łza spłynęła w dół po jego policzku skapując na gorący piasek.

Od autorki: Krótki, ale nawet mi się podoba. Myślałam, że wyjdzie gorzej. Następny rozdział powinien pojawić się w następnym tygodniu, ale nic nie obiecuję. Przepraszam za wszystkie błędy.

PS. Mam pomysł na kolejne opowiadanie. Obecnie staram się to wszystko jakoś przelać z mojej głowy na papier więc jak tylko pojawi się pierwsza notka na górze pojawi się komunikat.